در این لینک نمونه خوبی از ارائه‌کنندگان خدمات ثبت آثار هنری و ادبی را می‌یابید که مختص ثبت آثار نمایشنامه به طور خاص است. اینطور که پیداست گویا هزینه‌ای بابت این ثبت دریافت نمی‌کنند که احتمالاً به این دلیل است که نهادی عمومی است. واضح است که این نهادها می‌توانند به طور خصوصی هم دائر شوند و به نسبت خدماتی هم که ارائه می‌کنند پرداخت بهایی را درخواست کنند.
نوع خدماتی که این نهادها ارايه می‌دهند خیلی ساده تنها ثبت یک اثر هنری یا ادبی به نام پدیدآورنده آن و به عبارتی ثبت اطلاعات مربوط به دارنده کپی‌رایت است. فراموش نکنید که به وجود آمدن کپی‌رایت به هیچ عنوان نه در قانون ایران و نه در قانون هیچ کشور دیگری نیازمند ثبت اثر نیست. (در آمریکا البته ثبت دولتی اثر شرط حمایت کامل و از جمله امکان رأی به خسارات قانونی در صورت نقض حقوق است؛ ولی حتی در آمریکا هم به وجود آمدن کپی‌رایت مشروط به ثبت نیست.) پس خدماتی که این نهادها ارائه می‌دهند تنها برای ایجاد اطمینان خاطر است که پدیدآورنده حتی اگر اثر خود را به هیچ‌کس هم نشان نداده باشد بعدها در صورت نقض حقوقش می‌تواند انتساب اثر را به خود ثابت کند. به عبارتی این نوع از خدمات نه در مرحله ثبوت حق، بلکه به هنگام اثبات مدعا به کار پدیدآورنده می‌آید. در همین راستا هم باید دقت کرد که درست‌تر آنست که این نهادها را ارائه‌کنندگان خدمات «ثبت آثار کپی‌رایت» بخوانیم و نه «ثبت کپی‌رایت».
جای این‌گونه نهادها در ایران خالی بود که چند وقتی است در گوشه و کنار خبرها و اطلاعاتی مانند این را می‌شنوم که خود نشان خوش‌یمنی است از اینکه کم‌کم نیاز به کپی‌رایت احساس می‌شود و پدیدآورندگان شروع کرده‌اند به اقدام‌ها پیشگیرانه برای تضمین حقوق خودشان.
در آخر از همگی خوانندگان این نوشته می‌خواهم اگر نهاد مشابه دیگری را سراغ دارید، مرا در جریان بگذارید تا مرجع کاملی از ارائه‌کنندگان این خدمات در این صفحه تهیه کنیم.
No comments:
Post a Comment